Zakotwienie szkieletowe w ortodoncji – nowe wykorzystanie technologii cyfrowych
i optymalnego połączenia alignerów z TAD
Na kursie Prof. Benedict Wilmes przedstawi racjonalne zastosowanie TADów w praktyce ortodontycznej, zakotwienie bezpośrednie i pośrednie.
Omówi mezjalizację dolnych zębów trzonowych, mini-implants z łącznikami, dystalizację i mezjalizację górnych zębów trzonowych.
Przedstawi masową retrakcję, szybką ekspansję podniebienia i wczesne leczenie wad klasy III. Będzie o prostowaniu i intruzji trzonowców.
W części praktycznej prof. Benedict Wilmes wprowadzi TAD ”na żywo” i dopasuje aparat Beneslider.
Na koniec drugiego dnia opowie o wyrównaniu zębów zatrzymanych i tymczasowych mostach z zastosowaniem TAD.
Niewielki rozmiar pozwala na wprowadzenie mini-implantów w różne miejsca. Obecnie najbardziej preferowanym miejscem wprowadzenia jest wyrostek zębodołowy. Jednak ze względu na różną jakość kości i ryzyko kontaktu z korzeniami, trwałość implantów wprowadzonych w wyrostek zębodołowy nadal wymaga poprawy. Inne obszary, takie jak podniebienie przednie i obszar bródkowy, zapewniają znacznie lepsze warunki do wprowadzenia TAD, ponieważ ilość i jakość dostępnej kości jest znacznie lepsza. Mini-implanty z różnymi typami zaczepów i łączników umożliwiają konstruowanie wszechstronnych i skutecznych aparatów do różnorodnych zastosowań ortopedycznych i ortodontycznych. Zastosowanie TAD w przednim podniebieniu i okolicy bródkowej eliminuje ryzyko uszkodzenia korzenia i nie powoduje kolizji implantów z ruchem zębów. Konstrukcja wymiennego systemu łączników zapewnia ortodoncie szkieletowy system zakotwiczenia, który łatwo wpasowuje się w działalność praktyki klinicznej i umożliwia leczenie przypadków, które wcześniej były trudne lub niemożliwe do wyleczenia.
Integracja najnowszych osiągnięć technologii cyfrowej, takich jak wirtualne planowanie zastosowania TAD, wspomaganie umiejscowienia i projektowanie CAD-CAM oraz drukowanie 3D metalowych aparatów ortodontycznych znacznie poszerza możliwości.
Coraz większa liczba pacjentów zgłasza się na leczenie ortodontyczne za pomocą nakładek. Ruch zębów za pomocą terapii nakładkowej jest wyzwaniem, gdy jego skuteczność polega wyłącznie na nakładkach. Chociaż w literaturze istnieją ograniczone doniesienia o skutecznych ruchach trzonowców do 2,5 mm, oczekuje się bardzo długiego czasu leczenia i wysokiego poziomu współpracy pacjenta, a także przestrzegania zaleceń. Ponadto należy wziąć pod uwagę potencjalne skutki uboczne wyciągów międzyszczękowych w kontekście przesunięcia zębów kotwiczących; może to stanowić poważny problem, szczególnie w przypadku wyciągów jednostronnych, z możliwością wystąpienia przesunięcia linii środkowej, rotacji łuku i rozbieżności szczęki oraz poprzecznego pochylenia zgryzu. Aby uniknąć utraty zakotwiczenia i dużego zapotrzebowania na użycie wyciągów elastycznych, można zastosować mini-implanty ortodontyczne.